In elk nummer van BeHORECA laten we een Brusselaar aan het woord. Wat daar bijzonder aan is? Dat er geen doekjes worden omgewonden, dat iemand luidop zegt wat iedereen stilletjes denkt. Eerste in de rij is Pierre Chaudoir, journalist en columnist bij BXFM 104,3 die nooit om ideeën verlegen zit en altijd bereid is om zijn medemensen te helpen.
De horeca, ons justitiepaleis
Dat justitie een beetje vierkant draait in Brussel, is een publiek geheim, een beetje naar het voorbeeld van dat ongelooflijke gerechtsgebouw met zijn groteske stellingen die binnenkort geklasseerd erfgoed zullen zijn. Dat ze er nog staan, komt gewoon omdat in de offerte voor de renovatie niet bepaald werd dat het weghalen inbegrepen moest zijn. Daarom is het wachten op een reddende engel. Dat bleek onze Staatssecretaris bij de Regie der Gebouwen die verklaarde dat hij dat klusje wel alleen aankon, gewoon met een schroevendraaier. Wie durft tegen Mathieu Michel te zeggen dat het enige wat niet nuttig is om de “artefacten van het Justitiepaleis weg te halen”… een schroevendraaier is?
Handelscafécultuur
Het is de hoogste tijd dat we opnieuw aanknopen met de geest van Bruisend Brussel, toen de buurtregels bezegeld werden met een tournee generale van plaatselijk bier. Een soort volkstribunaal van het handelscafé. Hoe heerlijk was het om uit pure slechte wil je cafévrienden tegen te spreken, gewoon omwille van de vreugde van een Breugheliaans debat; Brussel moet de zwanzecultuur levendig houden en niet enkel in de Marollen. We zijn een geweldige toren van Babel met een fantastische stoemp bestaande uit bijna 200 verschillende nationaliteiten.
De Belgische hoofdstad is ook die van Europa, van Vlaanderen en van de Franse Gemeenschap. Een echte caleidoscoop van een natuurlijk ontstaan Esperanto. Vroeger werd dat taaltje gezongen in de Brusselse cafés, maar één of andere gast die corona heette heeft al die aperitiefsessies het zwijgen opgelegd. Geen gedeelde drankjes meer voor het eten: iedereen mocht thuis van een geuze gaan nippen, in het gezelschap van zijn of haar scherm.
Tijd voor feestelijke revolutie
We moeten opnieuw samenkomen met vrienden, buren, collega’s, Belgen, Europeanen en bewoners van onze planeet. Op die genadig gelukkige momenten waarop we alles vergeten en gewoon samen drinken. Te luid spreken. Luisteren met maar één oor om elders niets te missen. Elkaar in levenden lijve om de hals vallen en terug denken aan le Grand Jojo, Arno, Toots, Jacky, Anny la Baronne.
Elk jaar komen onze royals naar het volksbal op het Vossenplein. Zou dat geen goed moment zijn voor ons, Belgische burgers uit alle lagen van de bevolking, om een dag en een nacht te genieten tussen het goud van onze monarchie op een feest dat niet zou misstaan in het Brussel van vroeger? Een grote, mooie 21 juli in het paleis van Laken en Brussel.
Elk restaurant, elke brasserie, elk fritkot, elke traiteur,… krijgt zijn eigen tijdelijke kraam, zodat iedereen ook van het feest kan genieten. Ver van de recente invasies van Amerikaanse en Braziliaanse paleizen. In gedeelde vreugde, met alle sociale klassen samen, gewoon om ons land te vieren. Met als apotheose een slagroomtaartengevecht. Ik droomde dat Philippe en Mathilde zeiden: amai nog nie.