Verhalen schrijven om niet in te dommelen
Dat doen we elke week bij de Federatie. We beginnen projecten, werken aan diegene die al lopende zijn, regelen situaties waarin leden in moeilijkheden zitten, we pakken de dagelijkse rompslomp aan.
We zijn het aan onze missie verplicht even sterk en realistisch te zijn als u, ondernemers. Natuurlijk kunnen we niet altijd winnen, uiteraard maken we soms verkeerde keuzes: wie doet dat niet?
Gebeurt het dat we u teleurstellen? Ja, al wie het tegendeel beweert, zou liegen. En liegen is iets wat we bij de Federatie al een hele tijd niet meer goedkeuren.
Daarom moeten we het opschrijven, zodat er een spoor bewaard blijft en we niet dezelfde fouten kunnen maken.
Het gebeurt ook dat we dienstdoen als boksbal: een cafébaas die zijn leven ziet instorten om deze of gene reden, zonder dat wij daar verantwoordelijk voor zijn (bijvoorbeeld omdat zijn eigenaar de huur verhoogt) maar die zijn frustratie op ons afreageert tijdens een lang telefoongesprek. Dan staan we klaar om te luisteren en te antwoorden, ook al hebben we het antwoord niet. Ook dat is een stuk van het verhaal.
En dan zijn er natuurlijk alle mooie momenten die ons al de rest doen vergeten: als we de deelneemsters aan de BE cheffe wedstrijd mogen bellen om hun te laten weten dat ze geselecteerd zijn. Of een telefoontje van een minister die meedeelt dat een wetsontwerp waartegen we ons verzet hebben het niet gehaald heeft. De opening van nieuwe etablissementen, onderhandelingen met een gemeente om een bevredigende oplossing voor een restaurant te vinden, journalisten die eindelijk begrijpen dat we de mooiste job ter wereld hebben en een ander discours gaan hanteren dan tevoren. Ziet u wel? Veel meer mooie dan lelijke dingen al bij al.
Ook al is het absoluut niet OK om ons te bellen en ons de huid vol te schelden, we nemen altijd op.
Dit verhaal is het onze door uw ogen.
Ludivine de Magnanville
Voorzitter van de Federatie Horeca Brussel