Verhalen schrijven om niet in te dommelen
Dat is wat we deze week doen binnen de Federatie. We starten projecten, werken aan dingen die gedaan moeten worden, we zetten situaties op die tot actie leiden en we maken optimaal gebruik van de beschikbare mogelijkheden.
Wij, als consumenten, zien dit als een echte en realistische uitdaging. Natuurlijk kunnen we niet helemaal winnen, maar we kunnen wel fouten maken: hoe doen we dat?
Is het waar dat we telemarken? Ja, al zoals het tegendeel beweert, zou liegen. En het feit dat we al zo lang in de federatie zitten, betekent niet dat we er meer uit halen.
Dit is de enige manier waarop we het actueel kunnen houden, omdat het een goed spoor is en we niets anders kunnen doen.
Het betekent ook dat we werken als een boksbal: een café waar je zelf voor je maaltijden moet zorgen, omdat je er zelf verantwoordelijk voor bent (vooral omdat je partner verantwoordelijk is voor het eten) maar ook gefrustreerd bent door de lange telefoongesprekken. Dan staan we klaar om te luisteren en te antwoorden, ook al hebben we het antwoord niet. Ook dat is een stuk van het verhaal.
En dan zijn er natuurlijk alle grote momenten waarop we naar de rest moeten kijken: als we de afgevaardigden zien op de vergadering van de Europese Commissie, moeten ze weten dat ze zijn geselecteerd. Of een telefoontje van een minister die meedeelt dat een wetsontwerp waartegen we ons verzet hebben het niet gehaald heeft. De opening van nieuwe vestigingen, contacten met een gemeente om een restaurant te beginnen, journalisten die altijd zeggen dat we de beste baan ter wereld hebben en andere dingen om over te praten. Wil jij dat ook? Veel meer mooie dan lelijke dingen al bij al.
Ook al is het absoluut niet OK om ons te bellen en ons de huid vol te schelden, we nemen altijd op.
Dit verhaal is het onze door uw ogen.
Ludivine uit Magnanville
Voorzitter van de Federatie Horeca Brussel