Horeca is Leven.
Sociaal leven, stadsleven, welkom, gastvrijheid, mensen ontmoeten, feestvieren...
In maart 2020 kwam er een einde aan het leven, met de enorme menselijke gevolgen die we allemaal kennen.
De wereld van gastvrijheid is ingestort.
Met groot verdriet hebben we onze werknemers werkloos gemaakt.
Gastvrijheid, Gastronomie, Levensvreugde, Toerisme.
Horeca betekent ook de lichten van onze steden in de avond, onze bars, onze festivals, het leven voor en na shows of bioscopen en de wereld van het nachtleven.
Onze toeristen komen natuurlijk naar onze musea en monumenten, maar wat zouden deze attracties zijn zonder de horeca, zonder onze frietkotten, restaurants, pubs, cafetaria's, kantines en fastfoodrestaurants?
We kunnen een sector als deze niet laten sterven.
We kunnen net zo goed onze musea sluiten en onze monumenten vernietigen.
Dus we moeten onze moed met beide handen grijpen en dat doen we elke dag van het jaar.
Ons doel is Leven.
We weten dat onze sector niet erg winstgevend is. Bezoek Het winstpercentage in onze bedrijven is drie keer lager dan de gemiddelde winst in alle andere beroepen. Maar onze sector is geen bedrijf, het is een passie.
Wij zijn "entertainers en verzorgers". We cateren voor iedereen, van de zakenman in onze luxe hotels en restaurants, tot de jongeren die vermaakt moeten worden in onze bars en disco's, of de oude 'eenling' in onze stads- of dorpscafés, of de toeristen in al onze etablissementen in onze toeristische trekpleisters.
Horeca is Leven en zonder Horeca is het dood en depressie.
We moeten deze afschuwelijke crisis aangrijpen om dit te realiseren!
We zijn kunstenaars met een groot hart, maar we moeten ook efficiënte managers zijn, omdat we verantwoordelijk zijn voor de honderdduizenden werknemers die "het avontuur met ons beleven".
We hebben het altijd 'alleen' gered, maar deze keer zullen we een beroep moeten doen op ieders solidariteit. "De show moet doorgaan, maar de clown is verdrietig en berooid. We moeten allemaal ons steentje bijdragen om de show van het Leven nieuw leven in te blazen.
We moeten allemaal onze mouwen opstropen, bezuinigen en opnieuw opbouwen.
Net als de sector die ze promoten, moeten onze promotieorganen zichzelf in vraag stellen.
Er is een voor en na Covid 19.
De crisis treft de hele wereld. Onze manier van leven zal veranderen. Onze overleving hangt ervan af.
Onze transportmiddelen voor toeristen moeten evolueren - onze luchtvaartmaatschappijen stellen zich vragen en overwegen hun "wide-body vliegtuigen" te verkopen, die voortaan gebruikt zullen worden om vracht te vervoeren. Het massatoerisme nadert het einde van zijn anarchistische ontwikkeling.
De horeca moet zichzelf ook vernieuwen.
De toeristische accommodatiesector moet eens goed naar zichzelf kijken.
Horeca omvat hotels, restaurants, cafés, traiteurs en soortgelijke bedrijven. Horeca gaat niet over privéwoningen, die sommige mensen willen ombouwen tot een bedrijf, dat beschikbaar wordt gesteld aan rugzaktoeristen.
Veel van onze huizen zullen "de sleutel onder de mat" moeten leggen. Het ongeluk van sommigen zal ongetwijfeld geluk brengen aan anderen. Dat is de harde wet van de natuur.
We wisten dat we met een paar te veel waren, en deze afschuwelijke en meedogenloze crisis zal het 'aanbod' selectiever maken, maar - trieste troost - ook winstgevender voor de 'overlevenden'. Kwaliteit boven kwantiteit? niet noodzakelijk.
Als het op restaurants aankomt, hebben we het niet over dezelfde oude Amerikaanse metropool.
Horeca betekent onze kleine, anonieme restaurants, maar ook onze grote huizen van haute cuisine en een veelheid aan buitengewone plekken waar we de kleine en grote gebeurtenissen in ons leven kunnen vieren.
Met z'n allen, ondernemers, ambachtslieden, managers en promotiebedrijven, gaan we lijden zodat we de wereld weer het gastvrije gezicht kunnen bieden van ons vroegere "landje van melk en honing", waarvan de horeca het beeldbepalende beeld was en altijd zal blijven.
Philippe Trine.